Met dit gedicht heeft Sofie de eerste prijs gewonnen van de gedichtenwedstrijd van de Noord-Oost Brabantse bibliotheken i.h.k.v. de week van de poëzie 2021.

Ik zou zo graag
van tijd vergeten
jou in liefdelicht
ontmoeten
Van gesloten deuren
niet meer weten
Dat mijn licht
het licht in jou
zonder omhaal
mag begroeten
Dat jij mij
en ik dan jou
heel zachtjes
toedek in vertrouwen
Dat mijn wereld
en die van jou
zich stilletjes
ontplooien en ontvouwen

Dat ik en jij
niet meer alleen
maar door schouders
licht gedragen
Dat wij weven
goudgesponnen hoop
door leeggeblazen dagen

Dan tekenen wij
van verloren dromen
op beslagen ramen
En zie daar, in de omtrek
van onze eindeloze cirkel
vallen begin en einde
in het hart van de eeuwigheid

samen

#Sofie #februari #2021

Zoals jij loopt
in een lijn van licht
met je handen in je zakken
en je heerlijk blosgezicht
Zoals jij richt
jouw blakende blik
op oneindig ginder
onder een zee van
heldere stralen en
eindeloos vergezicht
Hoe jouw dappere stappen
zonder schroom
vertellen van een
stoere jongensdroom

Hoe jij van wind
en verwonder snuift
Hoe wiegend riet
jou een pracht
van een toekomst wuift

#Sofie #januari #2017

Laten we
openhartig zwijgen
het onzegbare
als kralen samen
aan lange draden rijgen
Laten we
Glippen met wiedewagen ogen
voorbij het randje, om de hoek
Met pretlichtjes van verwondering
naar grootse dromen
verlangend op zoek
naar wat opent en verbindt
naar wat mooi
naar wat zacht
naar wat speelt, schommelt
giebelt en lacht
Naar wat raakt
naar wat kust
naar wat troost
kriebelt, omarmt en sust
het eigen binnenkind
#Sofie #HappyNewYear #2017
Zoals jij spreekt
mijn taal
Hoe jouw woorden
in stilte verpakt
mij zachtjes dichten

Zoals jouw ogen
blikken vangen
mijn diepste binnen
mijn kleuren
in liefde doen lichten

Hoe vanzelfzwijgend

jouw troost
mij een wereld
een thuis beloofd

Waar jouw kus
zo voorzichtig teer

op mijn voorhoofd

#Sofie #oktober #2016,
Daar op de scheidingslijn
tussen grenzeloos fijn
en ongrijpbaar schurend pijn
waar gedachten langzaam
doven
sterven zoete woorden
in de mond
Maar diep van binnen
schreeuwt de stilte om het
hardst
is het missen nog voelbaar
het hart verward
en de cirkel nog niet rond
#Sofie #Zomer #2016
Lijm mij vleugels aan
laat mij wiegen
als veren op de wind
Laat mij verwonderen
Laat mij jubelen
aan einder verdwijnen
het onstuitbare kind
Laat mij vliegen
hoog boven oevers
van ziel en zalig
Laat mij niet ringen
maar hoor en zie van mij
Weet van mij
en versta mijn zingen
#Sofie #2016
Mijn hemel, wereld
je draait door
Brokstukken angst
en stukgeslagen hoop
hopen zich op
leggen zich bloot
in jouw ontzielde
moeder aarde
schoot
Maar de afspraak was
jij zou draaien
niet door
maar andersom
in liefdevolle banen
rond eindeloze zon
#Sofie #maart #2016
Met geen woorden
geen zinnen
te duiden
Zo
met open armen
veilig op de boot
Hoe gevederd
de herinnering
het liefdevolle nest
het vroegste vroeger
Zo
onvoorwaardelijk
hoe je
mij liet rijmen
Hoe je
een huis vol
schater en schuilen
en de dagen
lichtvoetig deed lijken
Hoe je
mij de ruimte
de vorm gaf
Hoe nog altijd
de uitgesleten drempel
de toevlucht
tot het liefdelichte huis
Ben ik
dank ik
raak ik
niets dan liefdevol
zwijgen
#Sofie #december #2015
Met woorden
aan vleugels gebonden
met voeten
van schoenen verlost
jubelt zij
danst zij
lustig
haar binnenste kind
Reikt zij
naar zilverlicht
Viert zij
haar teugels
haar onbegrensde
leven
De vrijheid
#Sofie #5Mei #2015
Ooit zal de stilte
haar luiken openen
Voorzichtig met tippende teen
over de drempel
zal zij haar bloemen strooien
Zal haar ziel
zich ontplooien
In veilige haven
zal zij zich
aan ontluikende nieuwsgierigheid
laven
en loslaten, haar keten
van wat ooit was
maar nooit mag worden vergeten
#Sofie #voorjaar #2015